"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,
δεν σου 'στειλε ένα μήνυμα μητέρα,
αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου,
ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.
"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!"
(Κωστούλα Μητροπούλου)
τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μέσα από τους πίνακες του Γαΐτη...
αφήγηση του παραμυθιού "Η Κυρά Δημοκρατία"...
ο καλύτερος τρόπος να μεταδώσεις σε τόσο μικρά παιδιά τόσο μεγάλα νοήματα, είναι μέσα από το παραμύθι και από το παιχνίδι ρόλων...ρόλος μας ήταν να γίνουμε δικτάτορες και να διατάζουμε, να διατάζουμε και να διατάζουμε...ακολούθησε συζήτηση και προβληματισμός....
γίναμε και μεις ζωγράφοι και ζωγραφίσαμε για το Πολυτεχνείο όπως και ο μεγάλος Γαΐτης...
ετοιμάζοντας τα πλακάτ για τη διαδήλωση...ιδέα που βρήκαμε στο pinterest και την εμπλουτίσαμε...
Ο δικός μας φόρος τιμής σε κείνους που δώσανε σώμα και ψυχή...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ Το αγόρι και η πόρτα
Εκεί που έπεσε είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί.
Σηκώθηκε όρθια η πεσμένη καγκελόπορτα
- χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! - φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, - η ιστορία
Να προφτάσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου