Γιάννης Ρίτσος
Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού
...................................................................................................
ΚΛΕΙΣΤΗΚΕ ο ήλιος μες στα ρόδια κι έφαγαν τα παιδιά και
βάφτηκαν με ήλιο το χείλια, τα μάγουλα, τα χέρια τους.
Τώρα χιλιάδες ήλιοι
περπατάνε κάτου απ’ τα δέντρα.
Οι πετεινοί καθήσαν
στα κεφάλια των κοριτσιών και φώναξαν για μαςτην πρώτη ώρα.
Το φρέσκο ραβδί μας
γίνηκε φλογέρα που τραγουδάει μονάχη της.
Μικρά παιδιά, που
μιλήσαμε χτές βράδυ με τα πουλιά, απ’ τ’ ανοιχτά μας πουκάμισα βγαίνουν κυκλάμινα και δυό μικροί παπαγάλοι καθισμένοι στους ώμους μας ζητάνε να τους μάθουμε να λένε «καλημέρα» όταν φτάνει η νύχτα.
Μα εμείς δεν ξέρουμε
πια να μιλάμε, μονάχα να γελάμε, και μαζί μας γελούν κι οι παπαγάλοι.
Ο λιγνός δάσκαλος που
φοράει ματογυάλια από χιόνι και σακάκι από τσουκνίδες θα μας μαλώσει πάλι γιατί δεν έμαθε πως το φως
λουλούδισε στις αυλές απ’ τα δικά μας μόνο μάτια.
Εμείς γελάμε πάλι.
Το σκάμε απ’ το
μάθημα της ιστορίας και των θρησκευτικών.
Μαζί μας το σκάει κι
η Ρούθ κι η Ιουδήθ, ανασηκώνουν τα φουστάνια τους, πηδούν το φράχτη και τρέχουν να μας βρούνε.
Πετάμε στη θάλασσα το
αναγνωσματάρι, και ζωγραφίζουμε στον
άμμο με το δάχτυλο τον ήλιο που γελάει.
Έτσι του αρέσει
κάποτε και του ήλιου να γελάει μην τύχει και γεράσει κλεισμένος μες στο φως του..........................................
Ευχαριστούμε την κυρία Λέλα, την κυρία Έλση και την κυρία Αθηνά του 2ου Νηπιαγωγείου Τυρνάβου για την φιλοξενία!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου